Nuchtere Fries uit het behoedzame Noorden belandt eind vorige eeuw in het zwierige Zuiden en voelt zich al snel op zijn plek in het carnavaleske Brabant. Door deze culturele mix ontdekt Bert Staal zijn schrijfstijl, een opgewekt soort alledaags absurdisme.
In 2001 is hij mede initiator van het kleurrijke vogelverschrikkerfestival dat sindsdien om de twee jaar het dorp Valkenswaard vrolijk op zijn kop zet. Bert Staal is geïnspireerd door het werk van Cees Buddingh' en light verse dichters als Levie Weemoedt en Hans Dorrestijn.
Het levensmotto van Bert is: Nihil Prodest Sed Facio. Vrij vertaald: Nergens voor Nodig, maar ik Doe het Toch.