Als een vaas zonder bloemen

Zo wandel je tijdens een mooie zomer in het voetspoor van pelgrims op de Camino in Frankrijk en zo ontwaak je, na vanachter geschept te zijn door een auto, een paar dagen later uit een coma. Na deze ingrijpende gebeurtenis, die Peter Nelissen wonder boven wonder overleeft, merkt hij dat de zin van het-er-zijn in deze wereld hem steeds meer ontglipt. Ruggengraat met Titaan beschrijft zijn daaropvolgende zoektocht via bibliotherapie, schrijven en schilderen, naar wijsheden en levensbeschouwelijke inzichten als bronnen van existentieel hou-vast die hem misschien kunnen helpen om het leven weer mooi te vinden.

In ‘Als een vaas zonder bloemen’ kondigt Peter aan dat hij niet van plan is om het alleen maar te hebben over het ongeluk en de nasleep ervan. Het publiek wordt in deze tijden al genoeg overspoeld met het breed uitgemeten leed van de ander. De feiten en ervaringen rondom het ongeluk komen daarom op een terloopse manier tevoorschijn in een eclectisch geheel van mini-essays over (existentie)filosofie, religie, beeldende kunst, wetenschap, dagboeknotities, flashbacks, gedichten en schilderijen. In dit eerste deel vindt de genezing plaats door te lezen en te schrijven over bijster vreemde pech, de kosmos als sieraad en de ervaring van leegte, volheid, verwondering, vergankelijkheid en verbijstering.