Dikke huid

“Ik ben dik geboren. Toen ik ter wereld kwam, ergens in juli, woog ik tien pond en dat is rijkelijk veel voor een baby. Een weg terug was er niet meer vanaf die bewuste, hete dag.”  

In 'Dikke huid' neemt de zeer dikke heldin de lezer mee in korte verhalen over haar dagelijks leven, vol knellende terrasstoelen, dunne actrices op de televisie en troostende tompoezen. Een soms hilarisch, maar vooral intiem zelfportret van een zwaargewicht.  

Bij een laatste poging om af te vallen grijpt ze uit pure machteloosheid alles aan dat de afvalindustrie te bieden heeft, van tijdelijke maagballon tot mindfulness-affirmaties tot ijs-badende gezondheidsgoeroe’s. Ze komt terecht in een wereld vol wanhopige dokters, beloftevolle proteïnerepen en dunne diëtisten. Terwijl bij de ingang van het tuincentrum iedere week een gebakskraam geduldig blijft wachten. 

'Dikke huid' is niet alleen een vermakelijke bundel maar ook een scherpe, maatschappelijke observatie. Over de schuldvraag, over tegenstrijdige beleidskeuzen, over dik-representatie en over (on)bewuste uitsluitingsmechanismen in het sociale en professionele leven.