Interview met auteur Ariën Knibbe over zijn debuutroman 'Het verzwegen verbond'

Ariën Knibbe had al jarenlang een plotidee in zijn hoofd rond het ontstaan van het christendom. Tijdens een sabbatical is hij gestart met schrijven. Vier jaar later kwam Het verzwegen verbond uit, waarin hij zijn idee heeft verwerkt tot een spannende roman in een hedendaagse setting. Om meer te weten te komen over de beginselen van deze spannende titel en de man erachter, hebben wij Ariën in een interview het hemd van het lijf gevraagd. Hierin vertelt hij ons over zijn schrijfproces en ervaringen.

- Je debuut als auteur is een feit. Hoe heb je het ervaren om naar de uitgave van 'Het verzwegen verbond' toe te werken?

“Op deze manier kende ik het uitgeefproces nog niet en ik vond het heel interessant en leuk om mee te maken. Ik heb vroeger namelijk twee boeken geschreven over business economics. Beide zijn gepubliceerd door Kluwer, een uitgever voor de juridische, fiscale en financiële markt.

Het is ongekend hoeveel een goede redacteur nog uit een manuscript, dat naar mijn gevoel al klaar was, haalt. Het boek is daardoor echt beter geworden. Op inhoudelijke gronden raadde ze me zelfs aan om opnieuw naar de titel te kijken. Na de redacteur kwam de corrector en deze vond bijna duizend verbeteringen. Gelukkig waren dat bijna allemaal hele kleine foutjes. Maar toch, een gepubliceerd boek mag deze niet bevatten.

- Hoe is het idee voor deze literaire thriller ontstaan?

“Het begon allemaal met een plotidee: wat als de apostel Paulus zijn bekeringen om een andere reden heeft gedaan dan hij zelf in zijn beroemde brieven beweert? Al meer dan tien jaar schiet dat idee af en toe door mijn hoofd. Waar het ooit vandaan is gekomen, weet ik niet. Ik ben gereformeerd opgevoed, maar na mijn vijftiende heb ik daar niets meer mee gedaan. Dus ik was in het geheel niet bezig met de Bijbel of een apostel toen het idee voor het eerst in me opkwam.”

- Had je tijdens het schrijven van het manuscript ook een christelijke doelgroep voor ogen?

Zeer beslist niet!

Mijn doelgroep bestaat uit mensen die van spanning houden of van what-if scenario's. Maar natuurlijk ook uit lezers die zich interesseren voor historie, en daar spelenderwijs meer van willen opsteken.

- In je biografie geef je aan dat je tijdens een sabbatical begonnen bent met schrijven. Vier jaar later is jouw boek ook daadwerkelijk gepubliceerd. Hoe heb je die jaren ingevuld? Was het voornamelijk een lange periode van onderzoek, of heeft het schrijfproces zelf de meeste tijd ingenomen?

“Vlak voor mijn sabbatical van een half jaar heb ik een schrijfcursus gevolgd. Toen de sabbatical begon heb ik de eerste twee maanden gespendeerd aan het uitschrijven van het plot en het lezen van boeken over hoe te schrijven. Veel bekende auteurs hebben boeken gepubliceerd om beginnende schrijvers op weg te helpen .

Voorbeelden hiervan zijn Stephen King: Over leven en schrijven, Renate Dorrestein: Het geheim van de schrijver, en John Gardner: De kunst van het schrijven.

En daarnaast natuurlijk veel oefenen. De derde maand ben ik in retraite gegaan in Zuid Italië en ben ik begonnen met de eerste hoofdstukken. Daarna heb ik thuis en in New York doorgeschreven. New York was de laatste locatie tijdens mijn sabbatical. het is een geweldige stad en we wilden daar al lange tijd heel graag heen. De sabbatical gaf de tijd ervoor. Mijn vriendin ging soms alleen op pad en ik ging dan, wanneer het mooi weer was, schrijven in Washington Square park.

Toen ik weer aan het werk ging, bleek al snel dat ik daarnaast nog wel research kon doen en bestaande hoofdstukken kon herschrijven, maar ik kon niet de rust vinden om nieuwe hoofdstukken te schrijven. Dat betekent dat ik in 2017, 2018 en 2019 retraites heb genomen om de rest van de hoofdstukken te kunnen schrijven. Een boek schrijven naast een fulltime baan vergde in mijn geval doorzettingsvermogen, een goede planning en een lange doorlooptijd.”

- Wat is voor jou het belangrijkste geweest in het schrijfproces? Ben je bijvoorbeeld erg talig ingesteld, ligt de focus meer op het schetsen van een duidelijke setting waarin het verhaal zich afspeelt of heb je je vooral gericht op het uitwerken van de personages?

“Ik kan niet iets aanwijzen wat voor mij het belangrijkst is. Alles is belangrijk. Het plot, de structuur, de (ronde) personages, de schrijfstijl, het taalgebruik, de dialogen, de omgeving, de bijfiguren en wat er zoal nog meer komt kijken bij het schrijven van een boek. Het is wel gemakkelijk om een antwoord te geven wat het leukste en minst leuke is aan het schrijven. Het minst leuke is de eenzaamheid. Je bent alleen met je eigen gedachten. Niemand geeft je feedback. Tegelijk is het alleen zijn met je eigen gedachten ook het leukste. Ontdekken dat je veel meer fantasie in je hebt dan je van jezelf verwacht had. Dat er dan tijdens het schrijven als vanzelf nieuwe plotwendingen ontstaan, nieuwe bijfiguren worden geïntroduceerd of nieuwe flashbacks in je hoofd kruipen. Soms moest ik het nieuwe daarna weer weggooien omdat het teveel afweek van de basisverhaallijnen, maar meestal voegde het iets toe.”

- Er zijn inmiddels al een aantal mooie recensies geschreven over 'Het verzwegen verbond'. Je werd zelfs een paar keer vergeleken met Jeroen Windmeijer en zelfs met Dan Brown. Wat doet dat met je?

“Het is natuurlijk een grote eer om met Dan Brown te worden vergeleken. Tenslotte is hij een van de best verkopende auteurs ter wereld. Zelf heb ik zijn ‘De Da Vinci Code’ met veel plezier gelezen. Onze thematiek vertoont een duidelijke verwantschap.”

- Ligt er al iets nieuw in het verschiet? Een nieuwe roman of thriller in wording?

“Voor mij start alles met een plotidee en op dit moment heb ik er geen. Ik sta open voor suggesties. Voorlopig geniet ik van de reactiesop mijn debuutroman van zowel bekenden als volstrekt onbekenden.”