Interview Ronald van den Broek: “De spanning van een boek zit vaak niet in het expliciete maar juist in de psychologische onderlaag”

Als kind verslond hij de boeken van ‘De Vijf’ van Enid Blyton, dat gaat over vier kinden en een hond die samen mysteries oplossen als amateurdetectives. Zelf fantaseerde hij verhalen die hij met zijn eigen vrienden zou beleven en op de middelbare school. Één keer zette hij zijn fantasie op papier, maar dat liet hij nooit aan iemand lezen en verdween tijdens een verhuizing. Maar in zijn hoofd bleef het voornemen rondspoken: “Later ga ik hier een vervolg aan geven”. En dat deed hij: Een interview met Ronald van den Broek, auteur van ‘Beschermduivel’, ‘Varkensbloed in chocolade’ en ‘Mijn kartonnen broer’.

Je schrijft thrillers, ik kan me best voorstellen dat dat het dan best lastig kan zijn origineel te blijven. Hoe doe jij dat?
“Ik zou nooit een schrijver willen zijn zoals de broodschrijvers die achter het pseudoniem van de vakantiethrillers van Suzanne Vermeer schuilgaan. Ik blijf nieuwe uitdagingen zoeken; familietragedies (‘Beschermduivel’) versus de wereld van advocaten op de Zuidas (‘Varkensbloed in chocolade’), meer internationaal en een complotthriller (‘Mijn kartonnen broer’) versus de politiethriller (mijn vierde boek in wording). Ook speel ik graag met verschillende perspectieven en wisselingen in de tijd. Hierdoor blijft het schrijven en lezen van de thrillers origineel, al hoop ik dat de lezer een boek van mijn hand herkent aan mijn eigen stijl; spannend, psychologische diepgang en altijd een verrassend plot na verschillende twisten.”

En hoe houd jij je eigen thrillers spannend?
“De spanning van een boek zit vaak niet in het expliciete maar juist in de psychologische onderlaag. Zelf probeer ik steeds een evenwicht te vinden tussen die twee. Verder probeer ik ieder hoofdstuk af te sluiten met een cliffhanger; iets wat vaak een enorme uitdaging is. Dit verhoogt de spanning en het prikkelt de lezer om toch nog maar een extra hoofdstukje te lezen.”

Nu ben ik wel benieuwd welke van thrillers jij dan precies houdt?
“Alle thrillers van mijn favoriete auteurskoppel Nicci French. Ik houd van de donkere sfeer in Londen die zij zo treffend neerzetten. Verder verslind ik elk exemplaar van Michael Robotham en dan met name de reeks met in de hoofdrol de klinisch psycholoog O’Loughlin die lijdt aan de ziekte Parkinson. Ik kan enorm genieten van de onverwachte en verbluffende plotwendingen en voortdurende spanning. Een aanrader voor iedereen die van psychologische thrillers houdt. Ook hier spelen veel van de verhalen zich af in Londen waar deze Australische schrijver tien jaar heeft gewoond. Maar mijn absolute favoriet is ‘Ik ben pelgrim’. Terry Hayes brengt de verschillende personages en verhalen die in eerste instantie niets met elkaar te maken lijken te hebben op een geweldige en spannende manier bij elkaar; daar kan ik echt van genieten en daar heb ik enorme bewondering voor.”

Je noemt dat Michael Robotham, wiens verhalen veelal afspelen in Londen, tien jaar in deze stad gewoond heeft. Doe jij zelf ook research voor een boek?
“Ik bezoek alle plekken waar mijn verhalen zich afspelen. Ik wil de sfeer geproefd hebben, de geur geroken en de geluiden in me hebben kunnen opnemen. Vaak maak ik dan al aantekeningen die ik later kan gebruiken. Ook werk ik veel met muziek. Zo heb ik bij het schrijven van de hoofdstukken van ‘Mijn kartonnen broer’ die zich in Londen afspelen George Michael stukgedraaid omdat ik die muziek associeer met deze stad. Verder doe ik altijd veel research op het internet. Wikipedia is een goede bron, maar ik schroom ook niet om instanties of personen aan te schrijven met verzoeken betreffende bepaalde omstandigheden of feiten. Zo heb ik van het Engelse vervoersbedrijf een mooie rondleiding gekregen door een verborgen metrostation in Londen en heeft de Hersenstichting me geholpen met de teksten die over het syndroom van Korsakov handelden.”

Bedankt voor je antwoorden! Voordat we het afronden, vroeg ik mij toch nog wat af: ‘Varkensbloed in chocolade’ vinden veel mensen een bijzondere titel. Kun je uitleggen waarom je juist voor deze titel hebt gekozen?
“Het boek gaat over het ophouden van de schone schijn, iets dat met de komst van social media alleen makkelijker is geworden. Het toevoegen van varkensbloed aan chocolade is een procedé dat soms wordt gebruikt om deze zoetigheid een aantrekkelijker uiterlijk te geven; vandaar de titel. Ik zoek altijd naar unieke en bijzondere titels. ‘Beschermduivel’ en ‘Mijn kartonnen broer’ spreken wat mij betreft ook tot de verbeelding en maken nieuwsgierig.

Dan nog eéén laatste vraag met het oog op de Spannende Boekenweken. ‘Beschermduivel’, ‘Varkensbloed in chocolade’ en ‘Mijn kartonnen broer’. Welke van drie is nou het aller, aller, allerspannendst?
“Dan ga ik toch echt voor ‘Mijn kartonnen broer’. Een thriller die start met veel actie in Finland, in het middenstuk meer onderhuidse spanning kent in Rotterdam en nog een aantal steden en ten slotte met een verrassend en spannend plot eindigt in een oud en macaber huis aan de rand van Londen.”

Benieuwd geworden naar de boeken van Ronald? Klik voor meer informatie over 'Beschermduivel', 'Varkensbloed in chocolade' of 'Mijn kartonnen broer'.

Benieuwd geworden naar de Thriller Tiendaagse 2020? Kijk dan snel op onze Instagram