Kinderboekenweek: interview met Minke Hazewindus

De Kinderboekenweek is vandaag begonnen! Kinderen krijgen dit jaar alles te lezen over vriendschap, het thema van dit jaar. Leuk voor kinderen, maar hoe is het om een kinderboek te schrijven? Wij vroegen het aan Minke Hazewindus, die bij ons De Weetjevogel uitbracht. Wat vond zij vroeger een mooi boek? En waar let je op bij het schrijven van een kinderboek?

Wilde je als kind al boeken schrijven? Zo nee, wat wilde je dan worden?

Nee, als kind keek ik niet echt vooruit. Ik hield van spelen, naar het zwembad gaan, eindeloos kletsen met mijn twee vriendinnetjes die vlakbij woonden, en ja, heel veel lezen. Over 'wat ik wilde worden' dacht ik dus niet na, al schreef ik wel graag. Ik won een keer een verhaaltjeswedstrijd van de VPRO Gids en in de eerste klas van het gymnasium mocht ik op de leerlingenavond een verhaal van mij voorlezen, 'Hoe de nylons op de Olympus kwamen!'. Voor opstellen scoorde ik altijd hoog.

Hoe ben je op het idee gekomen om Weetjevogel te schrijven?

Tja, ik had al wat versjes klaar liggen toen ik ontdekte dat Irene, mijn schoondochter, behalve mooi zingen en dichten ook leuk kon tekenen. Toen vroeg ik haar of ze misschien wat wilde tekenen bij mijn versjes. Zo kwam van het een het ander. Tenslotte hadden we zoveel, dat het wel een boekje kon worden. Irene heeft toen Palmslag benaderd - zonder haar was het boek er niet gekomen, denk ik. De naam ‘Weetjevogel’ kwam spontaan bij mij op, kinderen zeggen toch vaak 'weet je..'. Ik merkte dat ik met die naam wel iets kon en zo groeide rond de Weetjevogel het bos met zijn bewoners. Ik houd erg van puur fantasieverhalen, sprookjesachtig maar niet zoet of sentimenteel.

Wat was je lievelingsboek als kind?

Mijn vader las graag 'Kleine Sjang' voor, van E.F. Lattimore, in een mooie bewerking van Clara Asscher-Pinkhof. Daar herinner ik me nog hele stukken van, schaatsen met een (1) schaats bijvoorbeeld.

Waar let je op bij het schrijven van een kinderboek?

Het moet fantasie zijn, maar niet kinderachtig of zoet of sentimenteel en vooral ook niet duidelijk moralistisch.

Hoe is het om als classica een kinderboek te schrijven?

Het ene heeft weinig met het ander te maken, denk ik, of het moest zijn dat ook Griekse tragedies zeer poëtisch zijn qua taal, inhoud en metrum.

Hoe was het om met je schoondochter samen te werken?

Zonder Irene, haar fraai vormgegeven Weetjevogel en het bos met al zijn dieren was het boek er waarschijnlijk niet gekomen. Het was heel leuk om te doen samen. Ik heb haar er beter door leren kennen. Ik bewonderde haar geduld en haar perfectionisme.

Waar voldoet een goed kinderboek volgens jou aan?

Het moet mooi zijn, zowel van inhoud als van vormgeving. Het moet aansluiten bij de leefwereld van het kind, dus begrijpelijk zijn voor de doelgroep en de fantasie prikkelen.

Wat vond je de leuke kant van het schrijven, en wat was minder leuk?

Het leuke was dat ik zelf al meer mogelijkheden ontdekte om de dieren in het bos levend en levendig te maken. Ik was blij met hun avonturen en reacties. Minder leuke kanten herinner ik me zo niet.

Heb je nog ideeën voor toekomstige kinderboeken?

Ja, ik zou ik wel een vervolg op de Weetjevogel, namelijk de Kweenievogel, een vrouwelijke tegenhanger dus, willen maken. Maar er zijn nogal wat praktische bezwaren.

Heb je tips voor aspirant kinderboekenschrijvers?

Leg de lat hoog, denk niet 'het is maar voor kinderen', maar probeer het boek in alle opzichten mooi en fantasieprikkelend te maken. En vooral niet heel moraliserend!