Zeilen, moord en maatschappelijke kwesties: een interview met Ted Polet!

Met de recente uitgave van zijn tweede boek ‘Het transport’, is Ted Polet inmiddels een ervaren auteur. In een interview met Palmslag vertelt Ted hoe hij zijn loopbaan begon in de zeevaart, waar hij tot zijn zevenentwintigste werkte, hoe hij zowel in de informatie als organisatieleer heeft gewerkt en waarom schrijven eigenlijk al zijn vierde loopbaan is.

Waar kwam het idee dan vandaan om nu een boek te gaan schrijven?

“Ik heb interesses genoeg waar ik ook vaak mee bezig ben. Ik doe bijvoorbeeld al 50 jaar aan modelbouw. Een andere passie is dus zeilen. Eigenlijk sinds ik met de zeevaart ben gestopt zeil ik. Dat is nu al 35/40 jaar. Onvermijdelijk dus ook dat zeilen een rol speelt in mijn boeken. Ik heb wel eens gezegd dat de zee onze laatste wildernis is, want aan wal is alles zo geregeld en niets is daar echt meer onverwachts. Ik wilde bovendien altijd al fictie schrijven en toen ben ik gewoon een keer gaan zitten en heb ik wat opgeschreven. Daaruit kwamen een aantal hoofdstukken voor wat nu is uitgegeven als ‘Het transport’. Het gekke is dat mijn tweede manuscript, ‘De Batavier’, als eerste werd uitgegeven.”

Zeilen en zeevaart is dus niet voor niets een groot onderdeel in je boeken. Vind je het belangrijk om tijdens het schrijven uit eigen ervaring te putten?

“Nou, dat is eigenlijk onvermijdelijk als er sprake is van zaken op zee. Dan speelt mijn kennis over wat er kan gebeuren wel mee. Er zit wel wat techniek in, maar ik probeer dat voor te zijn met een woordenlijst achterin m’n boeken, voor de mensen die niet thuis zijn in het vakgebied. Mijn boeken worden overigens ook wel redelijk goed verkocht onder niet-zeilers. Het jargon en de belevingswereld sluiten daar dus zeker goed aan.”

‘Het transport’ en ‘De Batavier’ hebben, door alle spanning op zee, ook veel elementen van het thrillergenre. Toch noem je ze niet specifiek thrillers, waarom is dat?

“Nou, ik zou m’n eerste boek, ‘De Batavier’, niet echt een triller willen noemen. Er zijn thrillerelementen, zoals het stuk na de Turkse staatsgreep in het Turkse kustgebied, maar het is toch meer een avonturenverhaal. ‘Het transport’ zou ik eerder een thriller noemen want daar zit meer misdaad in.”

Heb jezelf weleens situaties meegemaakt die je ook in je boeken beschrijft?

“Ik heb geen wilde avonturen uitgehaald hoor. De beste zeiler is wel een bange zeiler. Je kunt wel veel wagen maar het moet wel goedkomen. Ik was een tijdje terug boven de Waddeneilanden. Het was prachtig weer en opeens trekt de lucht dicht en komen er flinke buien, dan draait de wind en ben je wel in je eentje aan het zeilen. Als je het niet haalt of je valt op je snuit, ben je alleen. De enige keuze was toen omkeren. Dus dat soort plotselinge wendingen komen wel degelijk voor, ja.”

De hoofdpersonen van je boeken, hoewel ze in rare situaties komen, zijn relatief alledaagse mensen. Is dit jouw manier om de boeken herkenbaar te maken voor de lezer?

“Of ik dat bewust zo doe weet ik niet. Ik denk dat de meeste mensen eigenlijk alledaags zijn. Een van de hoofdpersonen van ‘Het transport’ lijkt in een aantal opzichten wel een beetje op mij. De hoofdpersoon van ‘De Batavier’ is in zeker zin een jongere uitgave van mij. Hem is dus eigenlijk hetzelfde overkomen als mij: door ziekte de zeevaart uitgestuurd. Ik heb echter niet de criminaliteit zoals in ‘Het transport’ meegemaakt. Spanning moet je soms zelf verzinnen. Voor een plausibele achtergrond kijk ik ook wel een beetje naar wat er gebeurt in het nieuws. Dat stukje onderzoek moet als je een boek schrijft. In mijn derde manuscript, dat nog op de plank ligt, zit een stukje historie. Dat vraagt al helemaal veel onderzoek.”

Dus je bent al met een derde boek bezig!? Wat kun je ons hierover vertellen?

“Het manuscript ligt op de plank en daar laat ik het nu eerst liggen. Dan bekijk ik het na ongeveer een halfjaar/jaar opnieuw. Het speelt zich af in twee tijdgewrichten en er zit een link tussen deze twee tijdsvakken: een scheepswrak. Daarnaast zijn er familiebanden die door de eeuwen heen lopen. Ik ben nu ook al aan het worstelen met een vierde onderwerp. Dat begint zich al te vormen maar hier wil ik nog niet zoveel over kwijt.”