Vandaag verschijnt 'Er zijn geen torens meer' van Gert Lubberts, een gedichtenbundel over de ziekte Alzheimer. Na de aankondiging van het boek kregen we meerdere ontroerende mails van jullie, waarin jullie vertelden over jullie eigen ervaringen met de ziekte. Bedankt daarvoor en weet dat we elke mail zorgvuldig lezen.
'Er zijn geen torens meer' is een bundel met gedichten en brieffragmenten over wat er kromt en zeert, wanneer de ziekte Alzheimer als een ongenode gast intrekt bij twee mensen en even traag als onontkoombaar alles in hun leven overhoop gooit. De één ‘heeft het’, de ander is haar echtgenoot en mantelzorger, maar heeft het daarmee ook.
De teksten gaan over onmacht, tranen, leegte, mist en (zelf)verlies, maar ook over liefde, warmte, humor en over licht dat door het donker kiert. Geschreven vanuit een soms verwonderd, ja zelfs dankbaar je bent er nog, maar soms ook helemaal niet, want ‘nog’ gaat helaas zwanger van ‘niet meer’.
De auteur heeft in het schrijven ervan zelf iets van troost ervaren. Misschien mag dat ook gelden voor hen die deze teksten lezen. De troost van de herkenning
Lees hier verder...