...en ik hoop nog vele brieven

In 1996 begonnen Robin van ’t Haar en Timon de Jong als twintigers een briefwisseling die voortduurde tot maart 2019, toen Robin overleed aan de gevolgen van een hersentumor.

Een selectie van deze brieven is hier gebundeld. Dit boek is niet alleen een eerbetoon aan een afgebroken vriendschap, maar het beschrijft ook een – nostalgisch – tijdsbeeld van midden jaren negentig tot bijna ‘twintig-twintig’. Daarnaast geven de brieven ook een mooi inzicht in de ontwikkeling van twee twintigers tot mannen en vaders. De toon, de sfeer in de brieven verandert langzaam, al blijven de onderwerpen hetzelfde. Alledaagse zaken, literatuur, muziek, kaalheid, ziekte (zowel echt als ingebeeld), grote dromen en kleine problemen worden besproken met een ironisch gevoel voor humor. De brieven grijpen steeds mooier op elkaar in, de stijl groeit naar elkaar toe.

Al zorgt de naderende dood voor een bepaalde intensiteit, Robin en Timon weten het sentimentele dat hen in de eerste brieven begeleidde, buiten hun schrijven te houden. Zoals Robin ergens schrijft: 'Alles is nu echt.'