Leven tussen hoop en wanhoop

In 1928 wordt Cornelia (Corrie) Nienhuis als Rode Kruiszuster uitgezonden naar Nederlands-Indië. Haar in het geheim gemaakte aantekeningen, beginnend op 22 december 1941, over de aanval op Pearl Harbor tot en met de capitulatie van Japan, hebben geleid tot haar dagboeken op rijm die de kern vormen van dit boek. Uniek is dat dit vanuit vrouwelijk perspectief en niet vanuit militair oogpunt is beschreven. Ook noemt ze de maatschappelijke verhoudingen. Corrie geeft een gedetailleerde indruk van drie en een half jaar leven en werken in de Japanse interneringskampen Malino en Kampili op Zuid-Celebes. Het sterven van zoveel kinderen raakt haar diep en groot is haar angst voor bombardementen. Haar beroep is zwaar, maar helpt haar te overleven.

Frieda en Marten van der Molen waren zo onder de indruk van Corrie's leven dat zij besloten haar verhaal aan de wereld te vertellen. Het resultaat is een uitgebreide biografie met dagboekfragmenten en gedichten van Corrie zelf. Daarmee laten ze haar wens in vervulling gaan, die in haar eigen woorden luidt: "Als ik er niet meer ben, mogen mijn dagboeken geopend en gepubliceerd worden, want de wereld moet weten hoe erg het was."

Het voorwoord is geschreven door dr. ir. Margaret Leidelmeijer, die het boek "een onthullend en openhartig verhaal" noemt.